BLOG | DANS

Hoihoi,

Daar zijn we weer; ruim 3 weken verder. We hebben al iets meer routine, maar nog steeds geen meubels. Nog steeds geen bank om op te crashen en gewoon eens lekker lui te zijn, als dat ooit mogelijk mocht zijn voor mij. Het zit denk ik niet in mijn aard om lui te zijn. Al heb ik per dag een paar uur extra, vul ik die met gemak in.

Juno, mijn jongste, gaat nu 3 x per week zo'n twee uur naar preschool. Dat is fijn, waardoor ik op dit moment voor de eerste keer met mijn nieuwe en supercoole racefiets, die al 2 weken heel zielig alleen in de schuur stond, naar een koffietentje in de stad ben gefietst om hier eventjes tot bezinning te komen en te schrijven.

Het voelt echt bevrijdend. Om iets nieuws te doen puur voor mezelf; om dit koffietentje Flying M Coffeehouse uit te proberen wat me al weken aan roepen is. Echt een geweldig tentje met eigen 'gift shack' met de meest grappige kadootjes en teksten op kaarten, zoals 'You know why weak man are afraid of strong, conscious and connected women? Because they fucking should be." 😂 Maar ook veel zelfgemaakte lekkernijen en heerlijke thee en koffie uiteraard.

De zon schijnt hier weer eindelijk wat, nadat het vorige week ineens 25 graden kouder werd; van 36 naar 11 graden Celsius. Van airco naar verwarming. Brrrr. Dat was gewoon teveel, te snel te koud. Zou niet moeten mogen. Maar die extremen schijnen hier normaal te zijn. Ik dacht dat Nederlanders zo flexibel moesten zijn.

Ik vind het echt bijzonder om wederom te merken hoe praktisch Amerikaanse steden zijn ingericht. In ieder geval Portland en Boise. Meer en meer fietspaden met zelfs bandenplakmogelijkheden onderweg. Bij iedere speeltuin toiletten en drinkwater. Genoeg parkeermogelijkheden. Oplaadmogelijkheden en wifi overal en winkels die alle dagen van erg vroeg tot heel laat open zijn. Erg praktisch allemaal. Dat geeft allemaal erg veel vrijheid; om te weten dat je gewoon overal naar de wc kunt, dat je als je telefoonbatterij ineens leeg is, gewoon ergens koffie kunt drinken en op kunt laden, of dat je in je eigen tijd en tempo je benodigdheden kunt kopen; van auto tot gewone boodschappen.

Naast die vrijheid ben ik nog aan het worstelen met mijn eigen verworven vrijheid door naar de VS te emigreren hier gericht in te delen. De vrije tijd die ik nu heb, nu ik geen danslessen meer geef of voorbereidingen hoef te treffen voor mijn lessen, besteed ik nu aan mijn kinderen. Dat erg fijn kan zijn, maar ook voor mij te weinig afwisseling biedt; te weinig ademruimte. Dus ik ben een online video cursus aan het doen om leuke online dansfilmpjes en -programma's te kunnen maken straks en me meer te verbinden met de mensen en dansers in Nederland, die ik toch wel erg mis.

Ik ben bezig om hier danslessen op te zetten, maar dat gaat allemaal niet zo snel, net als dat het ook even geduurd heeft om een dansgemeenschap op te zetten in Liempde. Gelukkig zijn er online ook meer dan genoeg mogelijkheden en ik ben zelfs aan het proberen om een bekende Nederlander hierbij te betrekken. Ik ben benieuwd hoe het gaat lopen! Ik houd jullie op de hoogte. Maar ik hoor ook graag waar behoefte aan is. Hebben jullie behoefte aan een online dansprogramma om vrijheid te ervaren waar je ook bent? Wat is voor jullie praktisch(e vrijheid)? Hoeveel minuten per dag minimaal en maximaal? Ik hoor graag jullie ideeën en suggesties.

Nou, ik stap weer snel op mijn heerlijke fietsje en ga Juno halen.

See you next time!

Liefs,
Tamara